Miot B: 19 czerwiec 2013 ( LUSIA - FRODO )

Najtrudnieszy jest jednak moment rozstania ;) najpierw wielkie oczekiwanie na maluchy, telefon w ręku z numerem do Doktora na wypadek komplikacji, wszyscy postwieni w stan gotowości ( łącznie z prywatnym taksówkarzem hehe ;) ), czas narodzin. A potem nieprzespane noce, codzienne strzątanie "małego co nie co" hehe, zmęczenie i gdy nadchodzi czas rozstania to zawsze zastanawiam się: czy maluch będzie miał dobrze?, czy będzie kochany?, czy dom do którego idzie będzie jego domem na całe życie?

Zawsze przeżywam moment odbioru maluchów. Dzień wcześniej nie moge znaleźć miejsca, myśli się kłębia po głowie czy oby napewno to będzie wałściwa osoba?, czy dobrego dokonałam wyboru nabywców?

I czasem coś mimo wszystko pęka jak przychodzi moment rozstania. Są łzy, smutek i wielkie poczucie pustki po oddaniu malucha. Kolejne kilka dni wycięte z życiorysu, myśli przy maluchu. I jakże wielka radosć gdy ktoś zadzwoni, napisze że maluch sie zaklimatyzował, że zbytnio nie tęsknił. :)

Aniu, Magdo napewno ocś umieszcze na temat rozrodu i otrzymacie odpowiedź na swoje pytania. Ale potrzebuje na to kilku dni bo mam inwazje wirusową wśród gremlinów i troszke małe z tym zameiszanie. Ale za tydzień będzie juz ogarnięte.

Poprosiłam naszego Doktora o podzielenie sie wiadomościami dotyczącymi rozrodu, gdyż Nasz wet na codzien sie tym zajmuje i do tego obecnie rozpoczął doktorat z rozrodu małych zwierząt. Takze zrobi bo bardziej profesjonalnie niż ja. ;D

JA podziele sie jak to wygląda od strony hodowcy. Na co zwrócic uwage i dlaczego. Oraz odnośnie odchowu maluchów. Jeżeli Was nie wystrasze ;D i nadal będziecie chcieli szczególnie Ty Aniu kryć swoja Suzi to jak najbardziej potem również słuze pomocą na tyle na ile będzie to mozliwe.

Powiem szczerze, że zaczynałam jako żółtodziub i z wielu rzeczy nie zdawałam sobie sprawy. Uczyłam sie na własnych błędach. jednak dzięki Klinice i pracujacym tam lekarzom wiele sie nauczyłam i patrzac wstecz czasem sie wstydze że byłam taka ciemna masa. hehe Wydaje sie to na poczatku niczym trudnym, i z wielu rzeczy nie zdajemy sobie sprawy. A kiedy przychodzi to nieoczekiwane jak ja to mówie, a mnie dość często to nieoczekiwane spotyka to czasem wpadamy w panike. Teraz to już spodziewam sie zawsze czegos nadprogramowego a na reszte staram sie być przygotowana. Jeżeli pomimo to będziecie chciały rozpocząc swoja przygode z rozrodem to trzymam kciuki i zawsze pomoge.

Na ten moment powiem tylko, że ja nie dopuszcam do rozrodu suni przed pierwszym rokiem życia, pomimo iż zdarza sie że ma już swoja pierwszą ruje i hormonalnie jest gotowa i zdolna do rozrodu, ale psychicznie niestety nie jest jeszcze do tego gotowa. Przepraszam za porównanie ale to jest identycznie tak jak z nastoletnimi dziewczynami. Czy mozemy powiedzieć, iz posiadajac juz swój cykl miesiaczkowy sa zdolne psychicznie i odpowiedzialne do tego aby zostać matkami? Odpowiedź zostawiam Wam.

Z Brutkiem to jest troszke inaczej bo on nie chodzi ciężarny. Psiak jest już hormonalnie zdolny do bycia tatą nawet w 8 miesiacu życia. Frodek zmajstrował wtedy 10 szczeniąt. Niestety przezyło tylko 6 maluchów czyli MIOT A. Dalczego i jakie były przyczyny podziele sie później pisząc na temat doswiadczeń. Jak bedzie post gotowy to dam znać i umieszcze go na blogu pt. ŚWIADOMOŚC HODOWCY.
;D

Wszystkim Gremlinkom z okazji ich Pierwszych urodzin wszystkiego dobrego, dużo pieszczot i uścisków od swoich Kochanych Właścicieli. A ja Wam przesyłam dużo całusów. ;)